Anasayfa
Seninle açar gönül bahçemde güller,
Ve seninle yeşerir,kumsala bürünmüş çöller,
Hep ağlayıp çile çeken yüzüm,yine seninle güler,
Ve benim kalbim,hep seni çarpıyordu ey sevgili.
Pervaneyle döner etrafında sıra dağlar,
Kimi beline al kuşağı, kimisi'de kalpağını bağlar,
El pençe önüne gelir,bütün şah ve tuğlar,
Ve benim gözlerim, hep seni soruyordu ey sevgili.
Basıp geçtiğin yollar,ardınca ihtişamına bakar,
Büyük bir şevk ile,ayak izini bağrında saklar,
Selam verdiğin bütün ağaçlar,bedavadan meyve satar,
Ve benim ellerim, hep seni sarıyordu ey sevgili.
Hoşgeldin sesleriyle, inim inim inletildi felekler,
Sevgine susamış,sana susamış bütün yürekler,
Başının üzerinde,bulut taşıyan o mutlu melekler,
Ve benim dilim,hep seni söylüyordu ey sevgili.
Geleceksin diye, huzur buldu şehrin sokakları,
Dört gözle beklenildin,aşındırıldı mekke yolları,
Adına methiyeler söyleyen,binlerin susamış dudakları,
Ve benim kalbim,hep seni bekliyordu ey sevgili.
Uzun zamandan beri,söylenmez susmuştu bülbüller,
Ama hikmeti hüda'dandır,bugün ne güzel öterler,
Dile gelmiş bütün varlıklar,güzel ismini söylerler,
Ve benimkalemim, hep seni yazıyordu ey sevgili.
Daha sen gelmeden,nur'un gelip konmuştu her sine'ye,
Cennet bayramı girmişti,matemle yatan medineye,
Sağırlar işitmek için,körler ise yüzünü görmeye,
Ve benim kalbim,hep seni atıyordu ey sevgili.
Bir gelişin vardı medineye,kör kuyular tatlı sularını akıttı,
O cimri zenginler fakirlere,bütün mallarını dağıttı,
Bilal'i Habeşi göklere, ismini ezanlarla kazıttı,
Ve benim yüreğim, hep seni sızlıyordu ey sevgili.
Her zerre seni konuşuyordu,ve o gün emin olan yalnız sen vardın,
Yine hikmeti hüdadandır,koskoca ay'ı parmağınla ikiye yardın,
Sen'de ümmet sevgisi vardı, bir yerleri incindiğinde ihramınla sarardın,
Ve benim yüreğim,hep seni kanıyordu ey sevgili.
Bedr'de bir yalvarışın vardı'ki,hani şöyle söylemiştin'ya,
Ey HAK; eğer bizi mağlup ederlerse yeryüzünde seni temsil edecek kimse kalmayacak demiştin'de,
Ozaman yardımına melekler gönderildi ve iblisin ordusunu yenmiştin'ya,
İşte benim gözlerim,hep seni ağlıyordu ey sevgili.
Ey sevgili sen varken ne güzeldi,gökyüzünde kandiller hiç sönmeden yanardı,
Biz başımıza taş yağacak diye korkarken,o gün yeryüzüne rahmet nuru yağardı,
Bir ashab'ın vardı'ki,yüzleri ayın ondördü gibi ışıl ışıl parlardı,
Ve benim kalbim, hep seni arıyordu ey sevgili.
Ebubekir Hacıarifoğlu
Ve seninle yeşerir,kumsala bürünmüş çöller,
Hep ağlayıp çile çeken yüzüm,yine seninle güler,
Ve benim kalbim,hep seni çarpıyordu ey sevgili.
Pervaneyle döner etrafında sıra dağlar,
Kimi beline al kuşağı, kimisi'de kalpağını bağlar,
El pençe önüne gelir,bütün şah ve tuğlar,
Ve benim gözlerim, hep seni soruyordu ey sevgili.
Basıp geçtiğin yollar,ardınca ihtişamına bakar,
Büyük bir şevk ile,ayak izini bağrında saklar,
Selam verdiğin bütün ağaçlar,bedavadan meyve satar,
Ve benim ellerim, hep seni sarıyordu ey sevgili.
Hoşgeldin sesleriyle, inim inim inletildi felekler,
Sevgine susamış,sana susamış bütün yürekler,
Başının üzerinde,bulut taşıyan o mutlu melekler,
Ve benim dilim,hep seni söylüyordu ey sevgili.
Geleceksin diye, huzur buldu şehrin sokakları,
Dört gözle beklenildin,aşındırıldı mekke yolları,
Adına methiyeler söyleyen,binlerin susamış dudakları,
Ve benim kalbim,hep seni bekliyordu ey sevgili.
Uzun zamandan beri,söylenmez susmuştu bülbüller,
Ama hikmeti hüda'dandır,bugün ne güzel öterler,
Dile gelmiş bütün varlıklar,güzel ismini söylerler,
Ve benimkalemim, hep seni yazıyordu ey sevgili.
Daha sen gelmeden,nur'un gelip konmuştu her sine'ye,
Cennet bayramı girmişti,matemle yatan medineye,
Sağırlar işitmek için,körler ise yüzünü görmeye,
Ve benim kalbim,hep seni atıyordu ey sevgili.
Bir gelişin vardı medineye,kör kuyular tatlı sularını akıttı,
O cimri zenginler fakirlere,bütün mallarını dağıttı,
Bilal'i Habeşi göklere, ismini ezanlarla kazıttı,
Ve benim yüreğim, hep seni sızlıyordu ey sevgili.
Her zerre seni konuşuyordu,ve o gün emin olan yalnız sen vardın,
Yine hikmeti hüdadandır,koskoca ay'ı parmağınla ikiye yardın,
Sen'de ümmet sevgisi vardı, bir yerleri incindiğinde ihramınla sarardın,
Ve benim yüreğim,hep seni kanıyordu ey sevgili.
Bedr'de bir yalvarışın vardı'ki,hani şöyle söylemiştin'ya,
Ey HAK; eğer bizi mağlup ederlerse yeryüzünde seni temsil edecek kimse kalmayacak demiştin'de,
Ozaman yardımına melekler gönderildi ve iblisin ordusunu yenmiştin'ya,
İşte benim gözlerim,hep seni ağlıyordu ey sevgili.
Ey sevgili sen varken ne güzeldi,gökyüzünde kandiller hiç sönmeden yanardı,
Biz başımıza taş yağacak diye korkarken,o gün yeryüzüne rahmet nuru yağardı,
Bir ashab'ın vardı'ki,yüzleri ayın ondördü gibi ışıl ışıl parlardı,
Ve benim kalbim, hep seni arıyordu ey sevgili.
Ebubekir Hacıarifoğlu
